De bewolking is licht, eigenlijk meer een restje mist, en de zon schijnt er af en toe doorheen, recht mijn ogen in. Het maakt mijn taak wat lastiger. Ik heb nog net de trein gehaald en zit me op te maken. Ik heb er een hekel aan om in de trein te doen wat je eigenlijk in de badkamer doet, maar ik wilde absoluut niet te laat komen. Ze zal er niets over zeggen, ze verwacht het zelfs, maar ik wil bewijzen dat ze het mis heeft.
Ik trek me inmiddels niets meer aan van de anderen in mijn coupé terwijl ik me opmaak. Ik ben er aan gewend geraakt. Hoewel het wel druk is vandaag, zeker voor een zondagochtend. Waarom staan mensen zo belachelijk vroeg op in het weekend? Het liefste dat ik zou doen is uitslapen. Ik ben zo moe, altijd zo moe. Maar het is Sinterklaas, waarschijnlijk zitten al die andere mensen daarom ook in de trein. Gezellig een dagje met de familie. Ik ben niet cynisch hoor en ook nog niet oud. Het lijkt alleen maar zo. Het voelt alleen maar zo.
We naderen Utrecht en alles zit goed. Mijn haar, mijn make-up, en mijn kleren suggereren dat ik hip, jong en aantrekkelijk ben. Nu hoeft alleen mijn moeder het nog te geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten