[ ]

het gas is uit
en ik ben bij jou
en alles is goed

onwillekeurige gedachte

Ik denk aan mensen als straatlantaarns
Eenzaam
Op de rand van de stoep
In gedachten verstild, versteend
In zichzelf gekeerd

[-]

omdat het einde nabij is
en ik straks alleen achter blijf
wil ik vandaag graag zeggen
dat ik het meest van jou heb gehouden

alleen jij hebt mij verder gebracht
meer warmte gegeven
mij harder laten lachen
en dieper laten komen

en alleen jou ga ik missen

ja, jij

kwatrijn (niet rijmend)

Soms is poezie
twee vieze zwarte sokjes
op een hoopje handdoek
in de vensterbank

Slijt me langzaam

de stad slijt me langzaam
mensen vloeien als water
om en over me
nemen stukjes mij mee
tot op een dag het laatste
cruciale stukje vergeven is
en ik ongrijpbaar blijf
zweven door straten
om en over mensen
slijt ik langzaam de stad

In loze uurtjes

Een nieuw filmpje via de link: Gap of Yearning.

(This one is in English...)

een eerste keer

[ ]

Rond de maan
is de lucht donkerblauw
in plaats van zwart.
Licht schijnt door de
rode gordijnen van
het huis op de gracht.
Een klein vliegtuig
trekt al knipperlichtend
een streep door de nacht

Alles voelt zo licht als ik.

Mijn fiets, tas en winterjas
dwarrelen als dons
samen met mijn gedachten.

samen ontbijten

het mes valt van
de rand van de
tafel
op het dikke zeil
stuitert
luchtig op en neer
voor het weer op
tafel

troost

het schuim van mijn
koffie verkeerd is zo
zacht

Henry Rutzick died today

Nearing 90
We're in the car waiting. I'm in the front seat, he's sitting behind me.
In the silence I can hear him breathing.
"So Henry, what are you doing these days?"
It's quiet for a second and then I hear a soft chuckle.
"Living," he says. I blush.

In the silence I can hear him breathing.

bede

wil je alsjeblieft nooit
nooit
op mijn crematie spreken
(ik trek mijn witte jas wel aan
op de jouwe
zal niet huilen
en niet spreken)
wil je zwijgen en
nog een beetje van me houden?

Uit de opdrachten die ik geef in mijn lessen [#407]

de zon
het gras
mijn rug
op een plastic tas
ogen dicht

ik dans
het licht danst
door de bomen

Hé mevrouwtje!
roept een man
Ik schiet overeind
knipper met mijn ogen

Een bus toetert
een vrachtwagen trekt op
de man rijdt weg
in zijn rode bestelauto

Nieuwe Grond

de wijn is op
de zon verglijdt
en rode ballen liggen in het gras

ze duwt hem neer
hij worstelt terug
ze kussen even en

hun lachen zweeft
tussen de madeliefjes door

harenlos

het zijn de haren die wapperen in de wind
het is de wind die waait door de dag
het is de dag die door mijn vingers sijpelt
als het sijpelen van het water uit mijn plafond
het is het plafond dat naar beneden stort
als ik thuis kom

zachtjes sluit ik de deur
stof ik mijn schouders
open ik de ramen
loop ik door de brokken plafondplaat
naar de keuken
ik spoel een glaasje om
drink een beetje

buiten roept iemand
klinkt een fietsbel
ritselen de blaadjes
binnen kraakt nog wat
drupt het water
wapperen mijn haren

Honda Dream

1967 California

Het licht was wit
zoals het alleen om 12 uur
wit kan zijn
de vlakte leeg
zoals alleen een groot land
leeg kan zijn
met bergen in de verte en
landweggetjes

Je trok de motor weer omhoog, jouw motor
een witte Honda Dream, bijna zo
wit als het licht.
Je had hem gekocht - gespaard,
de advertentie gezien, een lift gekregen, de deal gesloten-
de man was weggelopen
je ging erop zitten
startte de motor na een minuut of 12
kloten
gaf gas
en hij sloeg af

Toen je eindelijk het terrein af reed
de bocht nam, de landweg op
was je voor het eerst gevallen

Het was bijna
anderhalf uur rijden op de heenweg,
't kost je nu iets meer.
Het licht wordt eerst geler,
roder en is uiteindelijk
weg

Sphinx

Sommige dingen zijn vluchtig
als vieze nagels
een krasje in je bewustzijn
dat weer verdwijnt voor je
er
voor het echt
dat het
en dan is het weg
en zo ben je het ook weer vergeten
een gedachte
een gezicht
een lied (en sommige ook niet)
een pijntje

Mijn liefde voor jou
is als een vogel
mijn liefde voor jou
is als een vuur
mijn liefde voor jou
dat ben jij