Het is niet zo vroeg dat het nog winterdonker is, maar wel zo vroeg dat de zon maar net over de bomen van de Lijnbaansgracht schijnt. In volle vaart fiets ik de Bloemgracht op, vlieg net niet uit de bocht, en het voelt alsof de wind in mijn rug me lichter over de steentjes hobbelt. Met een harde kreet duikt een reiger naar beneden tot hij naast me over het water vliegt. Vlak voor de brug van de Prinsengracht trekt hij iets op en landt dan soepel op het dak van een woonboot terwijl ik verder vlieg, de hoek om.
1 opmerking:
wat mooi, als een schilderij van woorden
Een reactie posten