De vrouw hangt in het raam op de eerste verdieping en kijkt met een vredige blik uit over de mensen die beneden langslopen. Ze lijkt begin zeventig en heeft haar kleurloos haar met speldjes in grote ringen opgestoken. Ik wacht terwijl de vriendin met wie ik door Haarlem loop een foto maakt van een deur. “Kijk die vrouw,” zeg ik als ze klaar is, “ze is mooi”. Samen kijken we hoe de vrouw naar de mensen kijkt- tot ze ons ziet. Ze staat in één keer rechtop, ogen groot. “Duitsers!” roept ze naar ons, en trekt resoluut het gordijn dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten