Hij heeft net een gat gegraven. De tegels liggen er los naast. Een vrouw met volle boodschappentassen manoeuvreert om het gat naar de deur van de banketbakker. Zijn telefoon gaat en hij neemt op. ‘Ik kan nu niet zo lang praten, ik heb even wat te doen.’ Hij zet zijn schop met een krachtige beweging in de grond en gaat zitten op de rand. ‘Kunnen we het daar niet een andere keer over hebben, ma?’ Het is niet echt een vraag en het is een ingedroogde, tanige man van tegen de vijftig in een zelfgegraven kuil middenin een drukke winkelstraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten