Terwijl ik aan de telefoon ben en mijn aandacht er dus maar half bij is, schuif ik de rommel uit de onderste plank van het kastje opzij. De katten zitten er al zo lang voor, als er wat achter zit, kunnen ze er nu bij. Ik wil weer weglopen en de katten lekker laten jagen op hun prooi, vast een nachtvlinder ofzo, als ik uit mijn ooghoek iets veel groters weg zie schieten. Cornelia, de kleinste, schiet er achteraan, tikt het de lucht in, slaat het met het andere pootje weer neer en gaat er dan op liggen: een muis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten